- ишканҷа
- [شکنجه]а1. шакли дигари шиканҷа; азоб додани гунаҳкор бо абзори махсус барои водор кардани вай ба иқрори гуноҳ; умуман ранҷ, озор; шиканҷа кардан азоб додан2. асбобест, ки саҳҳофон варақҳоро дар байни он гузошта мебуранд ва китоб месозанд, мангана
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.